shop untill you drop

Hee lieve mensen,

We hebben het overleefd, de motortocht van 3 dagen!!! We zijn aan het eind van de middag aangekomen in Nha Trang, meteen een busticket geboekt naar Hoi An. Om die avond nog te vertrekken, een busreis van 14 uur. En dit keer een slaapbus. Dat is een bus met 3 rijen met bedden, erg relaxed. En aangezien we best moe waren zijn we zo goed als meteen in slaap gevallen.

We kwamen om 6 uur in de ochtend aan in Hoi An. Hoi An is een klein stadje met heel heel veel kledingwinkels. Geen normale hoor, maar winkels waar ze alles op maat maken. Dus jullie raden het vast al wel, Ninke en ik hebben veel veel kleren laten maken.
Die ochtend hebben we erg snel een hotel gevonden en eerst nog een paar uurtjes geslapen. Toen we wakker werden, meteen gaan shoppen. Cataloge erbij, stof uitkiezen en de maten werden opgenomen. En dat alles voor zo weinig geld. We hadden na de eerste winkel de smaak te pakken en gingen op naar de volgende en volgende en volgende. Uiteindelijk was het 7 uur en vonden we het wel genoeg. Moe van het shoppen, lekker gegeten en op tijd naar bed, om de volgende dag de kleren te gaan passen.

De volgende ochtend werden we al redelijk op tijd wakker, waarschijnlijk omdat we graag onze kleren wilden zien. Dus weer op naar de shop en ja hoor, de meeste dingen waren klaar. Van het een en ander moest nog wat versteld worden, maar dat gaf niet... We gingen gewoon nog wat winkels in om nog meer te kopen en te passen. Aan het einde van de middag vonden we het wel weer genoeg (inmiddels hadden we samen al bijna 400 dollar uitgegeven) en hebben we een chiq restaurantje uitgezocht om een lekkere staek te eten. En ach na al dat shoppen, kon dit er ook wel bij...

Tijdens het eten hoorde we overal muziek en was het erg druk op straat. Wat is er aan de hand vroegen we ons af... Na wat vragen om ons heen, kwamen we erachter dat er deze dagen een festival in het stadje was, ter ere van het 33 jarige bestaan van Hoi An. Overal feest en vanalles te doen. We vielen met onze neus in de boter. Die avond was er een mode show, waarin traditionele mode gemixed werd met moderne en westerse mode. Prachtig om te zien en mee te maken..
Na de mode show naar een soort picknick geweest.. Naja, picknick... Zo noemen ze het hier in ieder geval. Wij zouden het meer een slappe braderie noemen. Overal kleine eetstalletjes met wat muziek en propoganda van het communistme. Oja, en een podium waar Vietnamezen westerse dansen gingen doen, zoals de Engelse wals, cha, cha cha, enz enz.. Dat was wel het grappigste om te zien.

De volgende dag weer redelijk op tijd op om maar eens een beetje rond te gaan fietsen. De bedoeling was om 15 km te fietsen, maar we kwamen het dorpje niet uit, omdat we weer veel te leuke kleeren zagen. Dus maar weer even shoppen en passen. Aan het einde van de middag alle laatste kleren gepast en waren we pakken, jassen, broeken, jurken, rokken en schoenen rijker! En allemaal op maat gemaakt...

Die avond was de laatste avond van het festival en het zou een groots feest zijn, daar wilden wij natuurlijk bij zijn! Dus op naar het festival terrein.. Heel erg leuk was, dat alle mensen een kaarsje kochten om die te water te laten in een soort van bootje. Dit moet geluk brengen. Een prachtig gezicht, al die lichtjes op het water! Maar een groot feest??? Dat kunnen we in Nederland toch veel en veel beter.. Er was een groot podium met nationale en lokale zangers, maar de mensen hier stonden er maar bij en keken ernaar... Geen applaus, niet meezingen, geen druppel alcohol... Ik weet het niet hoor, maar noem dit geen groots feest!

Na wat uurtjes rond te hebben gelopen, zijn we maar naar het hotel gegaan.. Op tijd gaan slapen, want de volgende dag ging onze reis weer verder. Op naar Hanoi, een busreis van 17 uur!

Liefs en dikke kus Maaike en Ninke