De laatste lange reis

Hallo lieve allemaal,

Waar waren we gebleven. Oja, de busreis van 16 uur. Nou, dat hebben we geweten.
Het begon goed. We werden om 14.00 uur bij ons hotel opgehaald, zoals plan. We hadden een heerlijke bus met allebei een eigen bedje. Prima gregeld dus!
Maar onderweg moesten we stoppen in een plaatsje genaamd Hue, zo'n 6 uur rijden vanaf Hoi An. We konden hier wat drinken en daarna zou de reis verder gaan. Dus Ninke en ik met nog een paar anderen de bus uit en bij een stalletje gaan zitten om wat te eten en te drinken. We hadden onze spullen in de bus gelaten, omdat we 20 minuten later weer met dezelfde bus verder zouden gaan.
Toen we eenmaal aan onze snicker en cola zaten, zagen we ineens de bus wegrijden. Iedereen lichtelijk in paniek, maar we werden gerustgesteld. De bus ging alleen wat andere mensen ophalen en daarna terugkomen. We vonden het prima, maar waren toch een beetje onrustig. Al onze spullen lagen immers in de bus.
Na zo'n 20 minuten kwam de bus inderdaad weer terug. Helemaal opgelucht wij weer de bus in. Bleek dat er mensen op onze stoel/bedden lagen. Een beetje vreemd dus.. Wij wilden graag ons plaatje terug, we hadden ervoor behaald en de stoelen gereserveerd en bovendien hadden we er al 6 uur gebruik van gemaakt.
Bleek dat de nieuwe passagiers dezelfde stoelnummers hadden... Een overboeking dus, met nog ongeveer 11 uur te gaan naar Hanoi. Gelukkig wilde het meisje dat op mijn stoel zat wel verhuizen en kon ik weer plaatsnemen. Ninke moest weer naar buiten en wachten, wachten en nog eens wachten.. Er was geen plaats meer! (overboeking. Jaja, zo gaat dat in Vietnam, alles draait om geld.)
In de bus was een Duitse man van ongeveer 35 jaar die nogal wat moeilijk deed. Hij was vrij groot en breed en wilde 4 bedden/stoelen voor zichzelf. Dit was mede een reden dat er te weinig plaats was.
Mijn buurman (Jean Piere), een erg vriendelijke blanke Zuid-Afrikaan, vertelde dat die duitser al een Vietnamees had geslagen omdat die naast hem wilde zitten. Erg vervelend dus, maar zolang hij niet meewerkte konden we niet vertrekken. Uiteindelijk ging Jean Piere zich ermee bemoeien en wilde(lees: moest) de man wel meewerken.

Inmiddels had Ninke een plek in de bus, gezellig tussen een Zweeds stel en gingen we na een uur een plaspauze houden. Jean Piere stapte uit en wie volgde...? Ja, die vervelende man.. Hij ging een beetsje stennis lopen schoppen en sloeg Jean Piere (als is het wel met de vlakke hand), maar maakt niet uit. De hel brak bijna los. Gelukkig zijn Vietnamezen nogal harmonieuse types en houden ze absoluut niet van ruzie. Dus werden de 2 heren uitelkaar gehouden.
Eerst was het de bedoeling dat beide mannen niet meer mee mochten, maar aangezien Jean Piere met zijn hele gezin in de bus zat, was dat niet mogelijk.
Uiteindelijk kwamen we om 8 uur in de ochtend aan in Hanoi. In de bus hadden we besloten, dankzij de gezellige Zuid-Afrikaanse familie, dat we gelijk door zouden gaan naar Halong Bay. Zij gingen ook, en we hadden het erg leuk met ze! Bovendien wilden we erg graag naar Halong Bay, een plaats die op de werelderfgoedlijst van unesco staat vermeld. De volgende keer meer hierover! Voor nu..
Tam biet (tot ziens!
Liefs Maaike en Ninke