Tuben

Sabai-dee allemaal,

Daar zijn we weer... Waar waren we gebleven, oja het tuben in Vang Vieng.

We waren van plan om die dag vroeg op te staan, maar zoals jullie misschien wel begrijpen is dat ons niet helemaal gelukt. Uiteindelijk lagen we met de tube om 14.00 uur in het water. Het jammere daaraan was dat we het niet tot het eind zouden redden, maar ja...

Eenmaal in de rivier viel het voor Ninke en mij een beetje tegen. We hadden er zoveel over gehoord, dat we er een te hoge verwachting van hadden. We hadden namelijk verwacht dat er best een sterke stroming zou staan, maar helaas wat dat maar op enkele plekken. Het water stond ook wat laag zodat je af en toe vast kwam te zitten op de rotsen in de rivier. Maar ondanks deze kleine tegenvaller was het toch nog ontzettend leuk!

Op verschillende plekken langs de rivier heb je barretjes waar je tussendoor wat kan drinken( lees: zuipen) en kan swingen( van een hoge kabelbaan in de rivier springen). Bij de eerste bar, ook wel de swing bar genoemd, raapte Ninke haar moed bijeen en ging springen. Na een paar keer heen en weer geslingerd te hebben liet ze los en viel met een plons in het water. Trillend van de spanning kwam ze weer boven en gingen we weer verder met onze tube.

Op dat moment sloten Paul en Rich zich ook bij ons aan en dreven we met z'n 6en verder over de rivier. Het is echt heerlijk om hier maar wat te drijven met muziek op de achtergrond, kayak's die je voor bij gaan en allemaal mensen die het enorm naar hun zin hebben.
Aangekomen bij de laatste bar(zo heet deze bar ook, omdat het echt de laatste bar is)was het al bijna 5 uur en begon de zon onder te gaan, dus best wel een beetje koud. Bij deze bar was ook weer een swing en hier zijn we met z'n allen vanaf gegaan. Inderdaad is het best een beetje eng, want je laat je 4 meter naar beneden vallen, maar een kick geeft het zeker. Bij deze bar was een kampvuur, waar je je lekker kon opwarmen voordat je weer de rivier in moest.

Om helemaal naar het eind te tuben zouden we nog minimaal 1.5 uur onderweg zijn en in het donker terugkomen. Niet gedaan dus, maar naar de overkant van de rivier gegaan en daar een tuktuk genomen terug naar ons Guesthouse. Die avond zijn we met z'n allen( waaronder nog steeds de 2 Nederlandse meiden)naar de populairste bar gegaan (smile bar) om lekker een biertje te drinken. Echt uitgaan kan je hier niet, want alles gaat om 23.30 uur dicht. Toch kan je nog best laat in bed belanden door gewoon gezellig wat over straat te lopen. Wat iedereen doet, dus wij ook!

De volgende dag hebben ingelast als een uitrustdag. Lekker uitslapen, beetje tv kijken en internetten. Niet veel bijzonders dus.

De dag erna hebben we met Barbara en Marjolein een brommer gehuurd om de omgeving te verkennen. Nou, dat was makkelijker gezegd dan gedaan. De wegen waren namelijk niet heel erg toegankelijk voor brommers. Toch hebben we die middag nog een grot en een lagoon bekeken en zijn we aan het einde van de middag naar de laaste bar gegaan om nog wat te drinken en te swingen.

Die avond hadden Ninke en ik bedacht dat het weer eens tijd werd voor een massage. (Was inmiddels alweer een maand geleden.)
Een echt Laos massage! Nou we kunnen zeggen dat dat niet echt een succes was. De vrouwen liepen iedere keer weg en de kinderen kwamen in en uit lopen.. Erg vervelend! Niet voor herhaling vatbaar.

De volgende dag zou onze laatste dag worden in Vang Vieng, dus wilden Ninke en ik het tuben tot het eind volhouden. Dus het plan was om weer vroeg op te staan. Helaas ook dit keer kwamen we voor 11 uur niet ons bed uit. Snel gegeten en toch redelijk op tijd 13.30 uur in de rivier. Het was die dag erg heet, dus dat kwam goed uit. We zijn expres niet te lang bij de barretjes blijven hangen en hebben het gered tot het einde.
Onderweg nog Ninke's vrienden tegengekomen, de waterbuffalo's. Deze beesten lagen gewoon middenin de rivier te baden, zonder ook maar een hoeder of hoe noem je zoiets erbij.. Na Ninke's aanvaaring met een buffalo, vonden we het best spannend om langs deze beesten te tuben. Maar niets aan de hand, ze keken niet eens op toen we langs kwamen.. Uiteindelijk en opgelucht kwamen we om 18 uur aan het einde van het tubeparcours.

De volgende dag hadden we een kayak trip geboekt. We gingen kayakken naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Vroeg opstaan, dit keer wel gelukt en werden we in een tuktuk naar de rivier gebracht. Een ritje van ongeveer 2 uur. Aangekomen bij de rivier kregen we een reddingsvest en een helm, die we moesten gebruiken bij een redelijk zware stroomversnelling. Na een korte uitleg van onze gids, gingen we eindelijk weg.

Was is dit geweldig zeg, prachtige natuur, geen mens te bekennen en erg rustgevend. Na een aantal rustige stroomversnellingen, kwam voor ons het leukste van deze trip. De zware stroomversnelling, ook wel rapid 3 genoemd. Eerst moesten we uit de kayak om nogmaals kregen we een korte uitleg hoe we die stroomversnelling moesten bevaren en wat we moesten doen als we van de kayak vielen. OK, alles was duidelijk en de spanning begon bij ons beiden een beetje toe te slaan.
Eerst ging een ander koppel, helaas hadden ze het niet gered en waren overboord geslaan. Toen waren wij aan de beurt, ons hart in de keel... Maar die spanning was voor niets, want we hebben het gered, we zijn op de kayak blijven zitten. Dat gaf een enorme kick, het liefst zouden we het nog een keer doen.

Na deze spanning werd er een bbq lunch door onze gids voorbereid. Kip op een stokje met wat rijst en een broodje. Heerlijk gegeten!
Na de lunch verder met de kayaktrip, na ongeveer 2 uur te hebben gevaren, kwamen we aan, waar we werden opgepikt om verder met de tuktuk naar Vientiane te gaan. We dachten dat dit een gereserveerde tuktuk was, maar helaas. Deze tuktuk nam onderweg nog meer mensen mee. En aangezien we al vol zaten, hebben ninke en ik ons maar opgeofferd om achterop( een soort opstapje) te gaan zitten. Ja, ja, het is niet te geloven dat het allemaal kan en mag..
Helaas moesten we eerst nog een behoorlijk stuk over zandwegen, dus waren we flink aan het zand happen.

Na 1.5 uur achterop de tuktuk te hebben gezeten kwamen we aan in de hoofdstad van Laos. Vies, moe en bezweet moesten we opzoek naar een guesthouse. Dit was geen pretje aangezien bijna alles al volzat. Na ongeveer een uur een guesthousen gevonden. Geen goedkope, maar wel een heerlijke douche! Iets waar we erg aan toe waren. Die avond weinig meer gedaan.

De volgende dag(vandaag)hebben we besloten dat we zo snel mogelijk weer uit Vientiane weg willen. Het is best een leuke stad, maar er is niet zo heel veel te doen. Dus een bus geboekt voor die avond naar het zuiden van Laos, een trip van 10 uur. We komen dan morgenochtend om 6 uur aan in Pakse en vandaaruit moeten we nog een stukje met de boot om op de 4 duizend eilanden te eindigen. Het zijn er niet echt 4 duizend, maar wel veel, midden in de mekong. We willen hier graag naartoe omdat je hier de bijzondere roze dolfijn kan spotten. Niet iedereen heeft geluk, maar wij hopen van wel... Dus wens ons maar geluk!!!

Liefs Maaike en Ninke