Phnom Pehn

Susdey allemaal, (hallo in het Cambodiaans)

Ja,ja, we zijn al een tijdje in Cambodja, dus wordt het ook wel weer eens tijd voor een nieuw verhaal.

Vanaf de 4 thousand islands zijn we afgelopen dinsdag in de ochtend om 8uur vertrokken, een reis die 10 uur zou duren, maar helaas...
Aangekomen op het vaste land, ongeveer 15 min met een bootje, was het wachten, wachten en nog eens wachten.. Eindelijk na 1,5 uur konden we vertrekken naar de Cambodiaanse grens. Ons transportmiddel was een oud busje met zo goed als geen vering meer. En aagezien we over een zandweg met veel stenen moesten, was dit geen comfortabele reis.
Eenmaal aangekomen bij de grens, die bestaat uit een houten hokje met 2 dounaniers en een slagboom, onze visum geregeld en we konden weer verder, maar wel in een andere bus. Gelukkig een stuk comfortabeler!
Inmiddels was het al middag en hadden we best honger. Gelukkig stopten we al snel bij een restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. Na de lunch weer verder, maar er was 1 probleem. Er waren te veel plaatsen verkocht in de bus, dus 2 mensen moesten maar in het gangpad gaan staan of zitten... Ja, en die 2 waren wij. Dus hebben we 2,5 uur lang in het gangpad gezeten. Beetje jammer!

We waren op weg naar het stadje kratie, in het oosten van Cambodja, waar we vandaaruit een bus naar Phnom Pehn(nog eens 5 uur) hadden geboekt. Maar je raad het waarschijnlijk al, ook hier waren teveel plaatsen verkocht. Er moesten nu 2 mensen achterblijven om pas de volgende dag naar Phnom Pehn te gaan. Dit wilden wij absoluut niet. Gelukkig waren er 2 anderen die achter bleven. Maar op weg naar Phnom Pehn waren we nog lang niet. Het was weer wachten, wachten en wachten op onze bus. Na 2,5 uur wachten kwam eindelijk ons busje. Gaten in de bodem, stoelen kapot, maar het reed.

Eindelijk kwamen we om 1 uur in de nacht aan in Phnom Pehn.( na 15 uur) Maar met een nieuw probleem, bijna alle guesthouses waren al dicht, dus moeilijk om iets te vinden. Gelukkig ging de bus met al onze baggage langs verschillende plekken en hadden we toch redelijk snel iets gevonden. Een gezellig guesthouse aan het meer van Phnom Pehn. (nou ja, een meer.. ik zou er niet in willen zwemmen)

De volgende dag heerlijk uitgeslapen en de stad verkent. Phnom Pehn is tot nu toe de leukste stad waar we geweest zijn. Tenmiste dat vinden Ninke en ik.
Het is er heerlijk chaotisch met veel brommertjes en auto's, maar minder gehaast en vervuild zoals Bangkok!

De volgende dag zijn we naar de Killing fields en de S21 gevangenis geweest. Dit was erg indrukwekkend, zelfs deprimerend.
De killingfields zitten overal in Cambodja, maar die bij Phnom Pehn was het grootste.

Tijdens de Khmer Rouge (onder leiding van Pol Pot) zijn hier miljoenen mensen gemarteld en vermoord. Mannen, vrouwen en kinderen, alles wat een bedreiging was voor dit bewind.
De khmer rouge wilde het land weer naar zijn oorsprong brengen en alle invloeden van het westen uitbannen. Zelf ziekenhuizen en scholen werden verboden. Dit betekende ook dat alle intelligente mensen, dus mensen die geschoold waren, werden vermoord.
De families die een bedreiging vormden werden eerst naar de gevangenis gebracht (S21), ondervraagd, gmarteld en daarna naar de killing field gebracht waar ze op gruwlijke wijze werden vermoord. Mannen en vrouwen werden vaak door landbouwgereedschap geslagen totdat ze niet meer leefden of soms levend begraven. Babies en jonge kinderen werden met hun hoofd tegen een boom geslagen of in de lucht gegooid en met een bataljon opgevangen.
Soldaten die niet mee wilden werken, werden onthoofd door een scherp palmblad.

De Killing fields is nu een soort museum en gedenkplaats. De massagraven kun je nog steeds zien, zelfs botten en tanden kom je nog tegen . Ieder jaar na de monsoon( grote regentijd) komen er meer en meer botten te voorschijn uit de graven. Nog lang niet alles is geborgen.

Na de Killingfields zijn we op weg gegaan naar de gevangenis. Deze gevangenis was vroeger een basisschool. Tegenwoordig een museum, waar de cellen nog steeds onder het bloed zitten. De cellen zijn 1 bij 2 meter groot, met gaas voor de ramen zodat de gevangenen geen zelfmoord konden plegen. In deze gevangenis werden mensen ondervraagd en gemarteld. Ze hadden daarvoor verschillende manieren, nagels aftrekken van handen en voeten, banken waar je helemaal uitgerekt werd, babies die voor de ogen van de moeders werden afgepakt en geslagen, en nog veel meer gruwelijke dingen.
Deze dag was erg indrukwekkend, maar was ook een domper op ons humeur. Stil gingen we weer terug naar ons guesthouse.

In ons guesthouse aangkomen vonden we dat we wel iets leuks hadden verdiend, dus die avond in Phnom Pehn uitgeweest. In de club waar we die avond waren, was het ineens weer een reunie. Veel mensen die we al eerder hadden ontmoet in andere landen waren er ook, dus was het feest compleet.

De volgende dag hadden we allebei flink last van een kater. We hebben dan ook heerlijk een dagje films gekeken. Waaronder de film Killing fields, een aanrader voor mensen die iets meer willen weten over de Khmer rouge!

Liefs Maaike en Ninke